Дала көркін ажарландырып, таңның атысынан, күннің батысына дейін тынымсыз табиғатты көркейтіп, оларды тиімді пайдалануға ықпал ететін маман иелерін – «орманшы» деп атайды. Ал орманшылар адал еңбектерін елге сіңіріп, адал жолмен табыс тауып жүрген нағыз жұмысшы мамандық иелері.
Ел алғысына бөленіп жүрген мамандық иелері жасыл желектің жайқалуына жауапты. Орман-тоғайларда жиі орын алатын өрттің алдын алу мен заңсыз ағаштарды кесуге жол бермей, орман алқаптарының ахуалын күнделікті анықтап, экологиялық тепе-теңдікті сақтауға өзінің сүбелі үлесін қосып, еселі еңбегін сіңіріп жүрген азаматтардың бірегейі, Бақанас орман шаруашылығына қарасты тұқымбақтың жетек-шісі Марат Құдабекұлы Молдабаев.
Жер бетіне көрік беріп жайқалып өскен сан түрлі өс-імдіктер мен даланы мекендеген аң мен құстың өсіп - өнуінің тілекшісі болып жаралған жан 1963 жылы Көкжиде ауылында дүниеге келген.
Көпбалалы отбасында тәлім - тәрбие алып ержеткен әңгіме кейіпкері 1970 жылы Көкжиде ауылындағы Қызыл Ту сегізжылдық мек-тебінің табалдырығын аттап, 8-ші сыныптан кейін аудан орталығындағы кәсіптік техникалық училищесіне оқуға қабылданған. Аталмыш білім шаңырағын 1981 жылы кең көлемді профелді тракторшы - машинист мамандығы бойынша тәмәмдап, Ақдала күріш совхозында механизатор болып алғашқы еңбек жолын бастаған. Ал 1982-1984 жылдар аралы-ғында Отан алдындағы азамат-тық борышын өтеп келіп, еңбек жолын өз мамандығы бойынша жалғастырған. 1996 жылға дейін Ақдала кеңшарында механизатор болып еңбек етсе, осы жылы Бақанас орман шаруа-шылығы мекемесіне жұмысқа орналасқан. 2006-2010 жылдар аралығанда аталмыш мекемеде орман күтуші, 2011-2012 жылдары орман шебері, 2012-2015 жылдар аралығында Алматыдағы Аграрлық колледжінің сырттай бөлімінде орманды орналастыру, орман технология мамандығын алып, 2013-2017 жылдар аралығында бас орманшы қызметін атқарған.
Марат Құдабекұлының ұзақ жылдар бойы елге сіңірген ең-бегі еш елеусіз қалған жоқ.
Ел-жұрттың ыстық ықы-ласына бөленген Марат аға облыстық басқармадан үш мәрте мақтау қағазымен, екі дүркін аудан әкімінің Алғыс хатымен, сондай – ақ 2023 жылы Қазақстан Республикасының экология және табиғи ресурс-тар министрлігінің Құрмет грамотасымен марапатталды.
Жер мен көктің, өзен-көлдің тілін түсініп, жұлдыздар-мен сырласқан табиғат жанашырымен арнайы барып сұхбаттасқанымызда ол: «Мен 2018 жылдан бері Бақанас орман шаруашылығына қарасты осы тұқымбақта жетекші болып қызмет атқарып келемін. Тұқым бақтың жер көлемі - 5.0 гектар. Бұл жерде сан түрлі ағаштарды жерсіндіру жұмыстары жүргізіледі. Көбінесе қылқан жапырақты, декаративті ағаштар мен жергілікті ағаштарды өсіреміз. Өңіріміздің көгалдандануы мен абаттануына біздің мекеме ауыз толтырып айтарлықтай үлес қосып келеді. Өйткені осы жерде өсіп - өнген қылқан жапырақты ағаштарды жыл сайын аудан көлеміндегі саябақтарға егіп жатыр. Олардың көбісі қазіргі таңда ауыл ажарына көрік беріп тұр. Орман - тоғайдың ең басты жауы – өрт. Мұндай жағдай, әсіресе жаздың аптап ыстық күндері жиі орын алады. Тілсіз жау - жыл сайын қаншама орманды жалмап, ел экономикасына айтарлықтай шығын келтіріп жатыр. Біз сол тілсіз жаудың алдын алу үшін бар ынта – жігерімізді салып, күндіз – түні жұмыс жасап жүрміз. Менің арманым - біздің осы еңбегімізді жас орманшылар жалғастырып, атамекеніміздің көрікті табиғатын қорғаса ғой» деп ұшы қиырсыз кең далаға көз жүгіртіп қарап тұрды. Оның ойға батқан жүзінде табиғатқа деген шексіз сүйіспеншілігі байқалды.
Иә, қазақтың сырға тұнған сайын даласында көз сүйсінер көрікті жерлер жетерлік. Сол далада өсіп - өніп, жайқалып тұрған орманды алқаптарды көзінің қарашығындай қорғай-тын орманшылар - нағыз еңбек адамдары.
Табиғат – тіршілік атаулы-ның құтты қонысы. Жер бетіндегі тіршіліктің түлеп өсуіне жағдай туғызып, еселі еңбек сіңіріп жүрген Марат Молдабаевтың еңбегі шынымен де орасан зор деп санаймыз.
Халқымызда «табиғат» деген сөз туған жер, атамекен ұғымдарымен қатар тұрады. Әрбір азамат табиғат алдында өзін жауапты сезініп, бүгінгі әңгіме кейіпкеріндей еселі ең-бек етсе, гүлге оранған даламыз осы сұлулығын жоғалтпастан одан әрмен ажарлана түсер еді.
Бақтығали ДӘУІТБАЕВ, «Балқаш өңірі».
